يكي از مشكلاتي كه بعضي جوانان با آن مواجه مي شوند اين است كه دو جوان يكديگر را مي پسندند و قصد

ازدواج دارند ولي خانواده يكي يا هر دو مخالف ازدواج آنها مي باشند در چنين موقعيت هايي مشكلاتي براي

جوانان پديد مي آيد و آنها را بر سر دو راهي هاي متعددي قرار مي دهد.

به نظر شما در چنين شرايطي چه تصميمي بايد گرفت؟

به نظر من نسخه خاص و واحدي را براي همه نمي توان پيچيد، گاهي حق با جوانان است و گاهي حق با

خانواده ها مي باشد.  مواردي ديده شده كه جوانان بدون در نظر گرفتن تجارب بزرگترها اقداماتي نموده اند

ودر آينده باعث پشيماني شان شده است .

همين طور نمونه هايي را هم ديده ايم كه جوانان بدون در نظر گرفتن خواسته هاي خود تن به خواسته

خانواده ها داده اند و در آخر پشيمان بوده اند و مشكلات عديده اي هم داشته اند.

البته موارد نتيجه بخش مثبت راهم مي توان مشاهده نمود. لذا بطور كلي نمي توان هميشه حق را به

بزرگترها يا جوانان داد.

توصيه مهم اين است:

جوانان وقتي اقدام به ازدواج نمايند كه به بلوغ فكري ، فرهنگي، اجتماعي و مالي رسيده باشند و در چنين

موقعيتي استفاده از تجارب ديگران و تطبيق آن با شرايط و خواسته هاي خود بدون شك يكي از راه هاي

منطقي براي داشتن بهترين انتخاب در امر ازدواج خواهد بود كه مسلما" نتايج مثبت فراواني نيز در پي

خواهد داشت.

البته گاهي افراد به دلايل گوناگون فقط خود را محق مي دانند و نمي توانند به طريق منطقي دلايل و خواسته

هاي ديگران را بشنوند يا بپذيرند.

مسلم است كه هر كسي براي مخالفت خود بايد دلايل منطقي داشته باشد كه در چنين شرايطي آسان تر مي

توان مشكلات را مرتفع نمود.

اگر جوانان به خود ايمان داشته و خود را محق مي دانند بايد سعي كنند نقطه ضعف ها و ايراد هايي را كه

موجب مخالفت گرديده برطرف كنند و با مذاكره و عملكرد خود طرف مقابل را توجيه نمايند . گاهي لازم است

تغييراتي در خود ايجاد كنند  بايد با روشي مناسب با شرايط فردي خود، توانايي ها و اخلاقيات و درونيات

واقعي و حقيقي و مثبت خود را بروز دهند كه بدون شك اگر فردي مناسب و مثبت باشند مي توانند نظر طرف

مخالف را تغيير داده و موافقت لازم را كسب نمايند.

 ازدواج هايي كه با موافقت دو جوان و خانواده ها انجام مي شود از شيريني و حلاوت بيشتري برخوردار

خواهد بود.

البته به بزرگترها هم توصيه مي شود ، سختگيري هاي بيهوده و موانع دست و پا گير را از سر راه جوانان

بردارند . گاهي سختگيري هاي بيش از حد موجب مي شود حرمت و احترام آنها نزد جوانا ن از بين برود .

وظيفه بزرگترها اين است كه راه  درست را با دليل و برهان نشان دهند ولي از سختگيري بپرهيزند و

مسئوليت اتخاذ تصميم نهايي را به عهده خود جوانان قرار دهند.

۱-      به شخصيت همسرمان احترام بگذاريم.

۲-      ارتباط كلامي و عاطفي گرم و صميمانه اي با همسرمان داشته

  باشيم.

۳-    به همسرمان به عنوان حامي و پشتيبان نگاه كنيم.

۴-      با جملات زيبا از همسرمان دلجويي كنيم.

۵-      همسرمان را با ديگري مقايسه نكنيم.

۶-     آراستگي و نظافت را فراموش نكنيم.

۷-     خود را به جاي همسرمان بگذاريم.

۸-     مقابله به مثل نكنيم.

۹-      از ازدواج خود اظهار پشيماني نكنيم.

۱۰-  قدرشناس باشيم.

۱۱-  خوش قول باشيم.

۱۲-  راستگو باشيم.

۱۳-  با يكديگر مهربان باشيم.

۱۴-  عفو و گذشت داشته باشيم.

۱۵-  صحبت پذير و قهر گريز باشيم.

۱۶-  مثبت نگر باشيم.

۱۷- رفتارهاي مثبت همسرمان را تحسين كنيم.

۱۸-  شاد باشيم.

۱۹- كم توقع باشيم.

۲۰- صبور و با حوصله باشيم.